Photodiary: de woonweek van Pauline Roos

Een weekje uitgebeeld in foto’s uit het leven van stylisten, bloggers en andere interieurliefhebbers. Wat deden zij? Wat houdt hen bezig? Hoe ziet hun dag er ongeveer uit? Kortom: een tipje van de sluier! Vandaag de photodiary van Pauline Roos. Kijk mee naar de week van Pauline!

Ik zal beginnen met mezelf voor te stellen: mijn naam is Pauline Roos, 25 jaar getrouwd met Richard en moeder van Nick (22 jaar). Mijn man heeft een eigen bestratingsbedrijf waar ik de administratie voor doe en daarnaast werk ik 20 uur per week als receptioniste en klanteninformatie bij een waterschap. Onze zoon studeert en hoopt dit jaar af te studeren, hij heeft al 6 jaar een bijbaan bij een tuincentrum en sinds kort een werkervaringsplek bij een gemeente. We zijn geboren en getogen Rotterdammers en wonen al een kleine 30 jaar in een eengezinswoning in een deelgemeente van Rotterdam. Ons huis voelt als een warme jas waar we graag vertoeven, maar waar we ook naar ons gevoel dag en nacht mee bezig zijn. Graag neem ik jullie een weekje mee in ons (soms chaotische) leven. Ik hoop dat jullie genieten van de verhalen en foto’s, zoals ik dat ook bij jullie heb gedaan..

Zaterdag
We waren eigenlijk van plan om deze dag vroeg op te staan, omdat ik in de ochtend een afspraak had gepland om een eucalyptuskrans op te halen. Maar de avond ervoor was nogal anders gelopen dan vooraf gedacht. Eerst een etentje met vriendinnen en ’s avonds een  gezellige boel in huis met vrienden van Nick. M’n voortuin leek wel een fietsenstalling. Het was nog lang onrustig in huize Roos… Maar eenmaal aangekomen bij A. om de krans op te halen en nog gezellig gekletst te hebben, snel weer op weg naar huis voor de broodnodige boodschappen. Helaas kwam er een bezoek aan de garage tussendoor, omdat onderweg bleek dat het elektrische raam in de auto aan de bijrijderskant niet meer dichtging. Het was gelukkig goed weer en ik hoop maar dat ik er geen stijve nek aan overhoud…

Eenmaal thuis en man naar garage, heb ik gelijk de krans een plekje gegeven. Nog even bij een mooie kruik gezet, maar uiteindelijk in het trapgat naar de 1e verdieping, waar ik hem ook voor bedoeld had, heeft ie z’n definitieve plek gevonden. Zo tegen de gekalkverfde muur, vind ik het een mooi rustig plaatje en bijkomend voordeel: het hele huis ruikt heerlijk naar eucalyptus, mmmmmmm.

De zon scheen heerlijk vandaag en na nog even snel de boel opgeruimd te hebben, zijn we richting tuincentrum gereden. Ik was er nog niet aan toegekomen om wat nieuw wintergoed te halen dus met een paar bakken winterviolen en een doos mos naar huis gekeerd, want ik had zin om zelf mosballen te maken. Het was ondertussen zo laat geworden dat het tuincafé al dicht was, wij hebben onszelf toen maar thuis verwend met een glaasje likeur en een stuk gevulde speculaas erbij. Tja, je moet wat tenslotte….

De avond verloopt verder rustig, we kijken nog een paar afleveringen van Game of Thrones en komen tot de conclusie dat de zaterdag té weinig uren heeft…

Zondag
De zondag staat bijna altijd in het teken van klussen. En ondanks het mooie weer wordt er vandaag ook geklust. En wat voor klus; de trap in onze woonkamer! Bijna 30 jaar geleden werd er een merbau houten trap in geplaatst en zoals we toen dachten, afgewerkt met een bootslak om hem te beschermen. In onze brocante periode hebben we de trap wit laten verven..En nu? Nu willen we de trap weer in de originele uitvoering. Helaas heeft merbau een roodachtige uitstraling die we liever niet willen, dus in eerste instantie hadden we het plan om de trap te verven. Daarvoor hebben we 5 liter vloerlak van Carte Colori gekocht met primer in dezelfde kleur. Maar zoals mijn hubbie zegt: ‘waarom verven als we een mooie houten trap hebben?’ Tuurlijk schat, kom je lekker op tijd mee. Nu zitten we met 5 liter vloerlak :) Bij Hamsmade hebben we informatie ingewonnen hoe we de rode gloed uit het hout kunnen krijgen, een verfföhn gekocht en begonnen. Ik zeg wel ‘we’, maar het moet zijn ‘hij’. Zo ook dus vandaag, hubbie lekker aan het föhnen… En ik? Ik ga de winterviolen in de potten zetten en ga de uitdaging aan om zelf mosballen te maken. Normaal koop ik ze, maar het schijnt niet moeilijk te zijn en het resultaat super. Oké, deze niet-crea bea pakt een vuilniszak, binddraad, schaar en niet te vergeten de mos. En zo zijn we samen lekker bezig als Nick naar Intratuin gaat om te werken.

Maandag
Deze dag ben ik vrij maar niet altijd, want om de week op maandag werk ik. Maar deze maandag niet en dus wordt er gesport met mijn vriendinnen Marian en Annemieke. We sporten al jaren samen. We hebben alle 3 zoons in dezelfde leeftijd en de zoon van Annemieke heeft op de basisschool bij Nick in de klas gezeten. Bij m’n vorige werkgever kwam Marian ook te werken en Annemieke en ik zijn bij m’n huidige werkgever collega’s. Altijd wat te kletsen dus.. De dames duiken de fitness in en ik doe een uurtje freestyle stepaerobics. Na een uur haal ik beide dames op uit de fitness, drinken we een cappuccino en bespreken we het laatste wereldnieuws (NOT). Naderhand fietsen we met z’n drieën naar huis. Normaal ga ik met de auto, want ik ben nogal lui aangelegd maar m’n auto staat nog bij de garage, dus ik moet wel.. Thuis onder de douche gesprongen en daarna aan de poets… ik klop, veeg en stofzuig, totdat de boel weer glimt.

Tussendoor bel ik de tandarts voor een afspraak. Met lood in m’n schoenen want ik ga geen goed nieuws horen, dat weet ik nu al.. Maar goed, zoals we in Rotterdam zeggen: ‘wat mot, dat mot’. Ondertussen krijg ik een belletje van de garage, het gehele mechanisme van het raam is stuk. Dus de auto is vandaag niet klaar. Het is dat de garage-eigenaar een goede vriend van ons is, want anders zou ik heel wantrouwig zijn geworden bij zo’n bericht (ik kijk altijd naar ‘opgelicht’ ;). Ik ga nog even snel boodschappen doen bij de dichtstbijzijnde supermarkt want ik moet tenslotte nu alles op de fiets doen en strijk daarna een berg was weg, me er ondertussen over verbazend hoe zo’n klein gezin, zoveel was kan produceren…

Ik ga de keuken in en heb gelukkig hulp van Nick, die me helpt om een heerlijke tomatensalsa te maken. Ik bak aardappeltjes en lekkere scholfilets. Als na het eten de keuken is opgeruimd, steek ik de kaarsen aan en geniet ik van een relaxte avond.

Dinsdag
Normaal ben ik vrij op dinsdag, maar ik moet vandaag naar mijn werk, want ik heb een training. Ik werk bij een overheidsinstantie en daar worden de medewerkers veel getraind en er wordt veel overlegd. Ik ben dat eigenlijk niet gewend, want ik heb altijd bij profit organisaties gewerkt, waar tijd geld is en er dus geen ruimte is voor zulk soort dingen. Alleen overleg als het écht nodig is en daarna snel weer aan het werk. En met een echtgenoot als ZZP’er, die elke dag moet buffelen voor z’n geld, vind ik al helemaal geen luisterend oor voor zulke dingen. Maar goed, nu een training hoe om te gaan met de interne- en externe klant, als je getuige bent als er geroddeld wordt en handreikingen hoe dan op de beste manier te handelen, zonder een ander te schofferen. Ik vind dat lastig, want ik ben nogal rechtstreeks en maak van m’n hart geen moordkuil. Maar ik heb alles doorstaan, actief meegedaan, maar ik ben werkelijk kapót nu.. En jullie begrijpen, op woongebied is er vandaag niets gebeurd, dus deze keer alleen wat sfeerplaatjes. Morgen ga ik er weer tegenaan hoor!

Deze foto wil ik jullie toch niet onthouden. Dit look a like Hoffz keukentrapje is door mijn hubbie zelf gemaakt. Gewoon aan de hand van een foto.

Dit krukje heb ik gekregen van een oude buurman die verhuisd is. Ik had hem wel een beetje geschuurd maar verder nog niets aan gedaan. Nu in de wasvernis gezet en even een leuk plekje voor gezocht. Inmiddels is dit al weer veranderd.

Ook het open haard hout zit in een stylisch verantwoorde mand, maar ik heb altijd kaarsen in de open haard aan.

Sober en rustig, ik hou er van.

Woensdag
Deze dag begin ik met koffie en ik lees de krant. Mijn mannen zijn allebei naar het werk, dus ik heb het huis voor mezelf. De bovenverdieping is vandaag aan de beurt om de natte lap te zien en de bedden moeten worden verschoond. De slaapkamer is ons volgende project om op te knappen.. Nou ja, opknappen.. De basis is goed. Het bed vinden we nog steeds mooi en we hebben antieke panelen in de schuifdeurkasten. Er ligt laminaat en dat zal ook wel blijven, maar de lambrisering moet worden verwijderd en het behang wat er boven zit moet er af en dan alles in de verf. Oh, ik kan me daar nu al op verheugen maar we willen vermijden dat we op 2 plaatsen tegelijk bezig zijn, dus ik moet nog even geduld hebben…

Ik zette ook nog even 2 vazen in de tuin in de kalkverf. Het weer was nog redelijk goed, dus konden ze nog lekker drogen. Een tijdje geleden had ik dat ook met de vaas in m’n hal gedaan, is erg mooi geworden.

Hier nog een stukje van m’n hal. Ik heb voor de foto de jassen er maar even afgehaald..

Een tijdje geleden heb ik mijn eerste, zelf opgeknapte tafeltje op Marktplaats gezet. Bloed, zweet en tranen heeft het me gekost om het onderstel helemaal blank te krijgen. Ik heb inmiddels een andere gescoord en deze was dus over. De kopers waren super enthousiast en waren er meteen weg van. Ik voelde wel een steekje toen ze met ‘mijn’ tafeltje vertrokken, maar gelukkig hebben we de foto’s nog…

Deze tafel is ervoor in de plaats gekomen, minder sierlijk en dus beter passend bij de rest van het interieur.

’s Middags nog een afspraak bij de tandarts. Gelukkig staat de auto weer voor de deur, want ik wilde ook nog even naar de kringloop. 2 oerlelijke lampjes gekocht, maar ik weet zeker dat mijn hubbie daar wel raad mee weet.

Donderdag
Donderdag is normaal een werkdag van mij maar omdat ik dinsdag heb gewerkt, heb ik dat gecompenseerd met vandaag. En omdat hier op donderdag markt is, was het plan even lekker te ‘markten’. Maar gatsie, het regent vandaag. Nou ja, regen.. Het miezert, maar evengoed word je er nat van, dus worden de plannen omgegooid. Eerst even de boel doen. Enige tijd geleden hebben we bij een zaak in oude bouwmaterialen oude wagonplanken gekocht. We hebben 10 jaar geleden onze keuken laten plaatsen en er toen voor gekozen om 2 vitrinekasten op het aanrecht te laten plaatsen, met daartussen 2 planken. Die planken hebben we nu vervangen voor de wagonplanken. Supermooi, maar het wordt hierdoor eens en te meer duidelijk dat onze keuken niet meer voldoet aan de smaak die we nu hebben. Dus de vraag is niet óf we de keuken gaan verven, maar wanneer.

Lastig om er een goede foto van te maken. Omdat het zo open is, komt het rommelig over…

We hadden nog een stuk plank over en dat hebben we ook weer gebruikt. Zonde om in de open haard te gooien tenslotte. In de woonkamer hebben we tussen de trap en de woonkamer ooit een muurtje laten plaatsen om toch een soort van afscheiding te creëren. Toentertijd hebben we er een opening in aangebracht waar altijd een krans heeft ingezeten. Dit waren we zoooooo spuugzat, maar wat moest er dan in? Alle scenario’s zijn intussen de revue gepasseerd, uiteindelijk hebben we er gewoon een oude pot ingezet. En met de wagonplank eronder, is het een sober en rustig item geworden.

Ik ruim de boel op en doe nog snel wat boodschappen, want ik heb een missie: de 5 liter vloerverf die voor Jan Joker is gekocht gaat toch gebruikt worden! Een paar weken geleden vatte ik het idee op om dan de schuifpui maar te verven. Niet dat daar die 5 liter mee op gaat maar het is een begin. De pui staat al in de primer en in de eerste laag verf. Vandaag de tweede laag. Ik red het niet om in een middag alles te doen, maar de helft moet lukken. Het (in mijn ogen) irritante wit maakt plaats voor de mooie matte kleur ‘ Colosseum’.

Als het klaar is, kan ik nog snel even een bak koffie zetten voordat ik aan het eten ga beginnen. Ik had gehoopt tijdens de koffie de nieuwe Wonen Landelijke Stijl te kunnen lezen, maar hier lag ie nog niet in de winkels. Toch maar een abonnement afsluiten, hoef ik er in elk geval niet zo achteraan.. Een eenzame koffie dus op deze manier….

Vrijdag
Voor dag en dauw opgestaan, tenminste voor mij dan… om 5.45 uur gaat de wekker en ik sleep me werkelijk uit bed. Elke vrijdag hetzelfde liedje en elke week denk ik: ‘eerder naar bed op donderdagavond’. Maar ik ben een avondmens, daar doe je niets aan. Dus deze voor mij onmenselijke tijd is een martelgang maar op vrijdag moet ik om 7.30 uur beginnen. De rimpels (die ik natuurlijk niet heb ;) hebben geen tijd om bij te trekken, dus onder de douche, doosje met gezichtjes (make-up tasje) erbij en om 6.45 uur zit deze dame in de metro op weg naar haar werk.  Tot 16.00 uur was dit min of meer mijn uitzicht.

Om 16.00 uur zit mijn werkdag er op en begeef ik me naar huis. Als ik rond 17.00 uur thuis ben, flans ik even een maaltijd in elkaar. Normaal sport ik op vrijdagavond met mijn vriendinnen, maar ik MOEST echt naar de kapper en ze hadden op korte termijn alleen deze avond nog een plekje.

Rond 20.30 uur ben ik weer thuis met een lekker kleurtje in m’n haar waardoor de grijze haartjes weer gecamoufleerd zijn ( niet dat het echt nodig was :) ik ben dus net op tijd om naar ‘ The Voice’ te kijken en brul lekker mee met bekende nummers, totdat m’n hubbie me aankijkt met zo’n blik van : doe de mensheid een plezier en hou maar op’. Wat ik dus maar doe…

Ik sluit deze diary af met wat sfeerplaatjes en hoop dat jullie genoten hebben van de foto’s. Ik vond het aanvankelijk eng en twijfelde of ik het durfde maar ik heb het toch gedaan. Wel wacht ik de reacties met een hand over m’n ogen (en 2 vingers gespreid) af. Benita, toch bedankt voor de uitnodiging.

Voor nog veel meer mooie inspiratie volg je Pauline op Instagram!