Photodiary: de week van Marjan

Een weekje uitgebeeld in foto’s uit het leven van stylisten, bloggers en andere interieurliefhebbers. Wat deden zij? Wat houdt hen bezig? Hoe ziet hun dag er ongeveer uit? Kortom: een tipje van de sluier! Kijk mee naar de week van Marjan! 

Met grote ogen kijk ik dochterlief 1 aan. ‘Ik ben gevraagd door Benita van De Wemelaer of ik het leuk vind om een photodiary bij te houden.’ ‘De wie van de wat?’, krijg ik als antwoord terug. ‘Benita van De Wemelaer, je weet wel, waar o.a. bloggers een week lang hun woonweek bijhouden.’ ‘Oh…. Leuk toch!’. ‘Ja, super leuk!’. Een stilte. ‘Waarom kijk je dan zo vertwijfeld?’, vraagt ze bezorgd. ‘Wat doe ik nou gemiddeld aan wonen?’. Een diepe zucht en rollende ogen zijn het antwoord. ‘Wat maakt dat nou uit?! Is toch leuk! Desnoods verzinnen we er wel wat bij… doen!’ . ‘Oke’, zeg ik met enige terughoudendheid.

DSCN7084.JPG

En hier ben ik dan! Mijn naam is Marjan en ik blog nu a zo’n twee jaar op Eenvoud & Simplicity. Dochterlief 1 (de jongste) hebben jullie al ontmoet en jullie raden het al, samen met dochterlief 2 vormt ze een leuk paar. Ik woon al zo’n 20 jaar in een rijtjeshuis in het midden van het land tezamen met mijn man Rob, dochterslief en niet te vergeten Jack, de Jack Russell. Wat kunnen jullie van mij verwachten? Ten eerste heel veel kopjes thee (dochterlief 2 zegt dat ik de definitie van ‘theeleut’ te serieus in praktijk heb gebracht), ten tweede een grote passie voor handwerken en last but not least natuurlijk heel veel wonen. En geen zorgen, we hebben er niks bij hoeven te verzinnen. ;)

DSCN6924.JPG

Maandag
Deze week is het de beurt aan dochterlief 1 om vakantie te vieren. Dochterlief 2 had dit al de week daarvoor kunnen doen (leuk hé, van die afwisselende vakanties). En er is maar één ding dat dochterlief 1 voor ogen heeft: naaien! Opgeleid als coupeuse kan ik wel het een en ander in elkaar zetten en deze passie voor het spelen van crea bea is met liefde overgenomen door dochterlief 1. Een roze pak staat op het menu, want ja, mooi roze is niet lelijk. De eettafel is waar het tafereel zich altijd afspeelt. Ik vind het heerlijk om zo te rommelen… en een rommel is het dan ook! Maar zo hoort het ook, vind ik. Een huis is om in te leven en daarbij, rommel kan altijd weer worden opgeruimd, toch?

DSCN6923.JPG

Omdat we niet het juiste garen in huis hadden zijn we na de lunch maar even naar de stoffenwinkel gereden. Een echte straf, zoals jullie kunnen indenken. En ook dit keer kwam er niet alleen garen, maar ook een stofje of twee mee naar huis. Voor mij een hele mooie lap uit de uitverkoop die ik al twintigduizend keer in mijn handen heb gehad. Nu hij er nog steeds hing kon ik het niet meer laten, het was meant to be. Dochterlief koos natuurlijk voor een kek geel/wit geruit stofje (want mooi geel is ook niet lelijk). Na een korte stop bij de supermarkt (we moeten toch eten vanavond) weer snel achter de naaimachine om toch nog even mijn jurkje -in bescheiden roomwit- af te maken. Inmiddels slaat de klok verder en is het tijd voor een snelle opruimactie (een nachtmerrie, al die draadjes op de vloer), het klaarmaken van het avondeten, afwassen (natuurlijk na het avondeten) en dan met een grote zucht op de stoel. Kop thee bij de hand, breiwerk op schoot en Jack snurkend bij mijn voeten. Ik kom de avond wel door…

DSCN7064.JPG

Dinsdag
Elke dag sta ik samen met Rob op. Dit betekent dat de wekker voor ons om 06:15 uur afgaat. En dit betekent ook, vooral tijdens de vakantie, dat ik nog enige speeltijd heb voordat dochterslief zich met alle kabaal vandien een weg naar beneden banen. Deze ‘vrije tijd’ vul ik altijd weer op een andere manier in. Dit keer was het sjouwen met de kandelaar en het windlicht, en dan toch de kandelaar, maar dat windlicht staat er ook leuk, uhm… Aan alle rust komt abrupt een einde als eerst dochterlief 2 en vervolgens dochterlief 1 zich naar de begaande verdieping bewegen. Tijd voor een opiniepeiling. “En? Wat denken jullie.” Glazige ogen kijken me aan. “De kandelaar of het windlicht?” Nu kijken de glazige ogen elkaar aan. “Op de eettafel.” “Oooh!”, zegt de één. “De eettafel”, zegt de ander. Ja, je moet er ‘s morgens werk van maken, maar dan krijg je ook resultaat. “Leuk hoor”, zegt de één. “Ik ga gelijk door vanuit het werk naar school”, zegt de ander. Het windlicht is het geworden, voor nu…

Terwijl de oudste zich klaar maakt voor een lange dag, staat dochterlief 1 al klaar met de naaimachines in haar handen.

DSCN6963.JPG

DSCN6838.JPG

Woensdag
Jack de Jack Russell is de schattigste Jack Russell op deze aardbol. Natuurlijk ben ik een beetje bevooroordeeld, maar dochterslief en zelfs Rob zouden mij helemaal gelijk geven. Jack is echt mijn hondje. We hadden hem al met 5 weken -erg vroeg en dus erg jong- in hartje winter -met sneeuw en al- wat dus inhoudt dat het kleine manneke warm gehouden moest worden. Al snel kwamen we met de oplossing: ik op de stoel + Jack op schoot = tijd voor breien/haken/tv kijken/relaxen etc. En met groot genoegen komt hij nog steeds het liefst bij mij liggen terwijl ik een bolletje wol aan het opwinden ben. Echter kleine hondjes kleine blaasjes, dus een plaspauze of twee is geen luxe maar een echte noodzaak.

DSCN7097.JPG

DSCN7094.JPG

Vandaag lopen we een paar stappen verder, want een paar stappen verder is De Bosrand. De Bosrand is een echte brocante winkel en altijd leuk om doorheen te snuffelen. Met hond in de arm en dochterlief (die laat natuurlijk zo’n uitje niet aan zich voorbijgaan) aan de zij, banen we ons een weg door de winkel. Al snel valt mijn oog -tussen al dat wit- op een klein ornamentje. Helemaal mijn stijl: robuust maar toch sierlijk. Jullie raden het al. Samen met hond op de grond, dochterlief aan de zij en ornamentje in de hand gingen we de terugweg tegemoet.

Donderdag
Ik ben een gewoontedier. Ik vindt het prettig als alles gestroomlijnd loopt. Niet perse in een strak regime, maar bepaalde dingen in het leven houd ik hoog in het vaandel. Zoals het aansteken van kaarsjes. Sommigen zouden mij hierin totaal begrijpen en sommigen -zoals Rob bijvoorbeeld- niet. Nog voordat het eerste kopje thee geconsumeerd is steek ik de kaarsjes aan (pro tip: zet eerst de waterkoker aan en ga dan de kaarsjes aansteken, slim multitasken noemen ze dat). Zomer of winter, dag of nacht, de kaarsjes branden hier altijd. Behalve dan ‘s nachts, dat zou natuurlijk erg gevaarlijk zijn.

DSCN6847.JPG

Het is een hele rare gewoonte die ik al, zolang ik op mezelf woon (ben op mijn negentiende het ouderlijk huis uitgevlogen) heb ‘uitgevoerd’. Natuurlijk is het zeer romantisch zo’n kaarsje tijdens het ontbijt, maar daarnaast ook zeer sfeerbepalend de hele dag door. Het zijn de kleine dingen die het doen, zeg ik altijd. En vooral met een geurkaarsje kun je de stemming voor de dag bepalen. Wonen voor mij is dan ook zoveel meer dan alleen het verschuiven van kandelaars en windlichten. Het daadwerkelijke wonen is een dagelijkse bezigheid die je door middel van je woning/inrichting kunt beïnvloeden. Deze stijl is om mij heen gegroeid en is een reflectie van een bepaalde rust -denk ik- die ik na al die jaren eindelijk ervaar. Als het aan Rob zou liggen zouden de kaarsjes uitblijven (een nachtmerrie voor de schilder, al die kaarsjes: ‘Weet je wel wat dat met het plafond doet?!’), maar gelukkig ben ik Rob niet ;).

DSCN7098.JPG

Vrijdag
Vandaag is het de dag! Dochterlief heeft er al de hele week naar uit gekeken. Rotterdam here we come! In Rotterdam zijn er namelijk twee tentoonstellingen te zien die mode-gerelateerd zijn. Ten eerste in de Kunsthal de tentoonstelling Steken, inslaan: Breiwerk van Chanel tot Westwood (niet meer te bezichtigen) en Het Nieuwe Instituut is tijdelijk omgetoverd tot een daadwerkelijk ‘modemuseum’ (tot 8 mei te bezichtigen).

DSCN7087.JPG

Na een zeer natte reis en een kleine tourwandeling door Rotterdam (dochterlief kon toch zweren dat we linksaf moesten, of rechtsaf, ‘Dit ziet er helemaal niet zo uit als de vorige keer’), kwamen we toch eindelijk aan op onze eerste bestemming, de Kunsthal. ‘Eerst een kop thee, dan maar’,  zegt ze met een glimlach. Of in ieder geval denk ik dat het een glimlach was. Mijn hele bril zat onder de waterdruppels, wat op zich niets was tegenover het water dat achter mijn oren naar beneden kwam druipen. Had ik me ‘s morgens nou daar voor opgedoft? Gelukkig waren het alleen dochterlief, een paar bewakers en ik die zich in de ruimte van de tentoonstelling waanden. Alle ruimte dus om gewoon lekker hardop de bordjes te lezen en urenlang te treuzelen voor ‘die ene trui’ die ‘oh zo geweldig is’ en of ‘mamalief het misschien aan het alsmaar groeiende lijstje van truien die ze in de toekomst voor mij gaat breien wilde toevoegen’. Tuurlijk schat. Geen probleem schat.

DSCN7048.JPG

Gelukkig was het maar een korte oversteek van de Kunsthal naar Het Nieuwe Instituut (want ja, de regen wist maar niet van ophouden). Het tijdelijke modemuseum was erg interessant. Geweldige kleding die je ook daadwerkelijk kunt aanschaffen. Dat was even een knop omschakelen. Dochterlief waande zich al in het paradijs en probeerde mij met een pruilende lip te overtuigen hoe deze jas van Chanel haar leven verder zou verrijken. De verleiding was inderdaad groot maar niet zo groot als het bedrag op het prijskaartje dat eraan vast zat… ;)

En dat bracht ons alweer terug naar het station. En hoe? Met SNEEUW?! Doe mij dan toch maar liever regen… Gelukkig kon Rob ons op een tussengelegen station oppikken, wat ons een lange busreis bespaarde.

DSCN7058.JPG

DSCN7059.JPG

Zaterdag
Meestal heb ik na zo’n drukke dag meerdere dagen nodig om weer te ‘herstellen’. Echter met onrustige benen en teveel overmoed stapte ik toch het huis uit. Een rondje wooninspiratie doet goed voor de ziel, dus op naar de Betuwe! Altijd heerlijk om even langs alle bekende adresjes te gaan. Dit keer was het de beurt aan de Potstal, Seizoen & Stijl en natuurlijk de Stamkamer (mijn favoriete winkel). Heb vooral veel ideeën opgedaan en weinig meegenomen. Echter wat wel via de winkelmand een weg naar huis heeft gevonden, is een soortement van schaal of bokaal op voet (plus zes kleine schaaltjes). Ik zag er gelijk potentie in. Theezakje, suikerklontjes, chocola, of natuurlijk zeepjes, vaathanddoekje, van alles kan!

DSCN7068.JPG

DSCN7106.JPG

Zondag
Ik had het al voorspeld, maar wat heb je aan wijsheid als je het niet in de praktijk uitvoert? Nou, ik op de stoel + Jack op schoot = deze tekst aan het uitschrijven! Gedurende de week heb ik braaf bijgehouden wat ik allemaal heb uitgespookt, nu is het enkel nog een kwestie om er een leuk en vlot verhaaltje van te maken. Ik denk niet dat jullie allemaal geïnteresseerd zijn in de zoveelste boodschap of afwas. Maar als jullie dat wel zijn, geen zorgen! Gedurende deze week kan ik -met hand op het hart- vertellen dat ook de dagelijkse huishoudelijke klussen zijn uitgevoerd. Soms met een paar extra handjes en soms met een paar extra pootjes (kruimeltjes van de vloer aflikken is ook meehelpen met het huishouden, toch Jack!). Zondag is echter meestal een dag waarbij alleen de (af)was draaiende wordt gehouden. Dus gelukkig hoef ik geen kant op (en kan ik ook helaas geen kant meer op). Maar soms moet je wat opofferingen maken, en als dit de ergste opofferingen in mijn leven zijn, dan is dat zeker geen boetedoening.

DSCN6939.JPG

And that’s it! Ik hoop dat jullie het leuk vonden om een kijkje te nemen in mijn woonweek. In eerste instantie was ik bang dat ik helemaal niets te melden zou hebben. ‘Wonen’, in de zin van bezig zijn met het interieur, is niet iets waar ik bewust 24/7 mee bezig ben. Maar ik denk doordat ‘wonen’ zoveel meer inhoudt dan alleen het interieur en wellicht eerder een reflectie is van een bepaalde ‘lifestyle’ die erbij komt kijken, ik hopelijk toch nog meerdere hokjes heb kunnen aanvinken.

Liefs, Marjan

11 reacties

  1. Eveline van Originstyle schreef:

    Leuk geschreven hoor!! En je hebt een prachtig huis!!

  2. Marjonel Marsman schreef:

    Heel leuk om te lezen je hebt dan ook een hele leuke schrijf stijl. Mooie foto’s.

    Liefs, Marjonel

  3. Karina van der Lee schreef:

    Ik ben een stille volger van je blog en volg je via instagram. En lees je verhalen altijd met plezier. Je hebt echt een heel mooi interieur.
    Ik heb ook deze photodiary met plezier gelezen.

  4. Diane schreef:

    Was geweldig om te lezen Marjan! Echt jou!
    Prachtige foto’s heb je weer gemaakt, of dochterlief?

  5. Karel schreef:

    Wat een leuke photodairy
    Ik heb je blog ook maar even opgezocht.

  6. Janny schreef:

    Ja, dit klinkt net als je blog. Heel gezellig en knus. Nee, wonen daar ben je niet 24/7 mee bezig, er bestaat nog wel iets anders, toch? Maar leuk om te zien hoe je je week vult. Heb het met plezier gelezen.
    Janny

  7. Home & Liefstyle schreef:

    Heel leuk om jouw week te lezen, Marjan! Eigenlijk kom ik zelden bij de Stamkamer maar mocht ik een keer in de buurt zijn, dan ga ik er toch weer eens heen. Ik miste in je verhaal trouwens wel de wekelijkse taart op zaterdag ;-)!

    Liefs, Ingrid

  8. Coby van cbcosycot IG schreef:

    Geweldig Marjan, gelachen in mezelf om de kaarsjes en zo herkenbaar zo’n man, maar ja die van mij is dan ook schilder. Van mij had je diary wel een maand mogen duren. Heerlijk ook de handwerkverhalen want ook daar houd ik van dat weet je.
    Liefs en groepjes Coby

  9. Anneke schreef:

    Leuk!!!

  10. Mirjam schreef:

    Jeetje Marjan, wat heb je er een leuk stukje van gemaakt. Heel vermakelijke teksten afgewisseld met veel mooie foto’s. En je hebt ook nog een heel leuk blog. Ik ga je volgen hoor.
    Liefs,
    Mirjam

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.