Binnenkijken bij Anne Marie

Hallo enthousiaste kijkers!

Leuk dat ik mee mag doen aan de binnenkijker op De Wemelaer. Alle lange tijd volg ik de website en nu ook geruime tijd op Instagram. Ik geniet van ieders creativiteit en eigenheid en van al het kijkplezier, dubbel genieten!

Ik ben Anne Marie, 51 jaar en ben getrouwd met Bas. Onze zoon Jean Paul is 15. Opgegroeid in het Brabantse land ben ik op mijn 20ste verhuisd naar een plaats dichtbij de kust. De eerste jaren wilde ik wel terug kruípen maar dat werd na ons trouwen een heel ander verhaal. Dichtbij Goeree Over Flakkee zit je zo in Zeeland en we wonen ook dichtbij de zee. Heerlijk wandelen door de duinen en langs het strand.

Vooral juthout op het strand scoren, daar word ik zo blij van! Hoewel het tegenwoordig heel schaars is. Op termijn zouden we wel richting het midden of noorden willen verhuizen maar we zouden dan de zee missen. Dus dat is nog wel een dingetje. Of misschien een strandhuis, dromen moet je hebben.

Voorlopig wonen we hier heerlijk in een 2-onder-1 kap. Aan de voorzijde is het vrij dicht bebouwd maar aan de achterkant is het zooo vrij: aan water waar vroeg in het voorjaar de waterhoentjes al druk doende zijn met het bouwen van een nest, de eendjes met hun gele kuikentjes, de zwanen die ‘s avonds langskomen voor brood met hun jonkies, heerlijk!

Ik houd van licht, fris en van doorleefde spullen, van OUD hout wat ik overal en nergens mee vandaag sjor en scoor ;)) Bijna overal zit een bijzonder verhaal aan vast. Ons huis is dus een bibliotheek vol items die een verhaal hebben. Ik geef jullie een mini-rondleiding door ons huis.

Hier komen we de gang in. Daar begint het al met een luikje dat ik ooit scoorde op een schroothoop in Frankrijk. Al wachtend op de Tour de France zag ik het liggen. Ik kwam er heel blij mee aan zetten maar mijn man vond dat ik de lange oprit op moest lopen en het aan de boerin moest vragen, want de schroothoop hoorde volgens hem bij de boerderij. Dus daar ging ik en het bleek inderdaad zo te zijn. Het kostte me 10 euro en 1000 x excuses maar ik had de buit binnen én een mega leuk souvenir van de Tour de France op lokatie ;)). Later op een rommelmarkt de kandelaar gescoord voor een eurie en ik was blij.

De woonkamer is niet echt handig qua indeling, we zijn dus beperkt met schuiven maar het staat naar onze zin en goed is goed. De tafel in de hoek is door de jaren heen vaak verwisseld door allerlei andere tafels. Sinds we de aanbouw hebben, zitten we veelal aan de tafel met heerlijk uitzicht op de tuin en als het zonnetje warmer wordt doen we de tuindeuren open. Intussen heb ik ook een plan voor een schouw, nu manlief nog zo ver krijgen ;)

De vitrinekast was eerst wit, maar werd zwart geverfd. Hij staat vol met herinneringen. Soms wil ik alles eruit kiepen en hem sober en strak inrichten, maar dat gaat hem niet worden want overal zit een verhaal aan vast. Daar kan ik een boek met tig hoofdstukken mee vullen. Hele persoonlijke dingen die alles zeggen over ONS, onze zoon en over mij.

De keuken ben ik nog steeds niet zat, hij heeft een hele aparte kleur. Door de jaren heen hebben al zoveel mensen gevraagd welke kleur het is, maar de keukenzaak wilde het kleurnummer niet prijsgeven. Aan de haken hangen mokken uit een rommelschuur in Frankrijk. Zelf gescoorde grespotten uit Frankrijk en ook één van Ingrid die ook al aan de binnenkijker meedeed. Het dienblad is gemaakt van doorleefde vlonderplanken die jaren aan de zijkant van het huis lagen. Het weegschaaltje komt van een rommelmarkt. De broodplanken sparen we, ieder jaar neem ik er weer eentje mee. De zwarte aardewerk potten aan het touw heb ik in de koffer meegenomen uit Kefalonia en zo kunnen we wel even doorgaan.

De aanbouw is de beste investering ooit geweest, nooit spijt van gehad. Heerlijk licht! Hoewel ik soms weleens overweeg de muren een kleur te geven, ben ik zeer kleurvast en blijft het toch altijd bij Ral 9010. In de winter is het er heerlijk knus en in de zomer een lekkere plek met de deuren open. De witte luikjes heb ik al jaren, daar kan ik geen afstand van doen. Gemaakt van oud hout op een schroothoop hierbij de volkstuinen. We verkochten ze en ik heb er ook 2 zelf gehouden. Het stuk hout vonden we op het strand. De tafel is al tig keer geverfd en dan weer geschuurd. Buiten staat er een prachtig, strak metalen onderstel klaar maar ik kan nog geen afstand doen van deze tafel. De schouw kocht ik op Marktplaats en heb ik verzaagd en die is intussen aan de vierde kleur begonnen en het zal niet de laatste kleur zijn. De aardappelmand linkt naar het landbouwbedrijf waar ik ben opgegroeid. Het hertje heeft ook een bijzonder verhaal, een link naar de familie van der Valk van de hotelketen.

Vorig jaar werd het kantoortje van manlief aangepakt. De Rivièra Maison stijl was ik zo zat, het witte Engelse bureau met zwarte inleg werd dus verkocht en deze bureaublokken (die al lang te koop stonden in een loods), hebben een plek gekregen in ons huis. Een heerlijk groot, ruim bureaublad erop en manlief komt er helemaal op adem!

Onze slaapkamer is al jaren hetzelfde; fris en wit. Alleen de accessoires veranderen. Ook hier wil ik soms even flink aan de slag gaan met de grijze kwast, maar dan stop ik toch iedere keer weer halverwege de plint. Deze plinten, lambrisering, waren uit maar ik zie het nu toch weer terugkomen en eigenlijk maakt het me niet uit. Ik kalk en verf wat ik leuk vind en niet wat er in is ;)) Het werkblad uit de schuur wilde mijn man weg doen. Nee, daar moesten harten uit gezaagd worden! Ooit (35 jaar geleden) kreeg ik de zwartwit kaart met de biddende meisjes. Achterop staat iets dierbaars geschreven, dus die blijft ook. De lijst en het hart op de nachtkastjes zijn gemaakt van oude daklatten die vol spijkers zaten en die ik uit een container heb staan sjorren. Manlief de wanhoop nabij maar als het dan af is…!

Tot slot op naar de zolder, tja. In het begin gaf ik aan dat we van strandjutten houden. Nou, deze hele kinderkamer is van 2 oude pallets die we vonden op het strand, wauw! Door het zeewater vergrijsd en doorleefd, die moesten mee maar hoe?! Of ik ze wel op een rijtje had? Natuurlijk kreeg ik een idee: uitelkaar raggen, allemaal de riem uit de broek en de planken op elkaar leggen (een rij ;)) en sjouwen maar. Nou, het was mega zwaar en ik begon te klagen, dat moet je dus nooit doen want manlief wilde ze gelijk in de duinen achterlaten. Dus de kaken op elkaar, ze laten rusten op het heupbot en sjouwen maar. Nog weken heb ik met een pijnlijke, blauwe plek op de heup gelopen. Maar eenmaal thuis heb ik ze schoongeveegd, hier en daar geschuurd en er werd een bureau van gemaakt. De deur van de kast in combinatie met een deur van IKEA. En een mega grote dekenkist, dit was eerst een piratenboot voor in een optocht. Succes verzekerd. We hadden hem al zo gemaakt dat we er na de optocht een kist met deksel van konden maken, 2 vliegen in 1 klap.

Het logeerkamertje is ton sur ton, in een strandstijl. Ook dat zit barstensvol verhalen. De oude deur vond ik een keer op Marktplaats voor een habbekrats. Het was exact de kleur blauwgrijs van de kussens. De gestreepte kussens zijn 20 jaar geleden door mezelf gemaakt van stof van Romo. Ik ben gek op hun stoffen. Een mega rib uit m’n lijf maar ze gaan nooit weg, ik vind ze nog steeds prachtig. Ooit wil ik een strandhuis met veranda aan zee en dan het hele huis in deze kleuren.

Tot slot onze tuin. Niet groot, maar een heerlijke plek. De druivenstruik is prachtig zomers. Met pijn in ons hart gaat hij deze zomer weg en maken we plaats voor een overdekte veranda. Met veel zorg en moeite heeft de buxus de motten overleefd. Het zonnetje schijnt en ik ga zo lekker genieten.

Je huis; groot of klein, het maakt niet uit. Omring jezelf met persoonlijke items, want dan pas wordt je huis echt jouw thuis! Oprecht vanuit mijn hart : alle zegen en goeds voor een ieder die dit leest.

Anne Marie op Instagram: dubbelgenietenverkoopenstyling.